Yıllar geçti,
Kim bilir neredesin.
Kiminlesin.
Bilmiyorum ki.
Ama,
Hiç aklımdan çıkmıyorsun.
Kurduğum hayaller, asırları ğeçti.
Neler yaşadım neler,
Bu koca ömrümde,
Birlikte diktiğimiz fidan,
Kocaman ağaç oldu.
Meyveler verdi.
Yapraklarını döktü,
Tekrar yeşerdi.
Mevsimler geçti,
Dalları kurumaya başladı.

Başımızın üstünden geçen turnalar,
Yönlerini değıştirdi.
Yem attığımız güvercinlerde yok.
Serçelerde.
Yağmurlar zevksiz yağıyor.
Rüzgarlar sert esiyor.
Essin.
Özümü değiştiremezler ki,
Sana olan özlemim dinmez ki.
Zaman, zaman rüyalarıma giriyorsun.
Sende beni özlediğini söylüyorsun.
Şarkılarda tükendi.
Mezelerde.
Ben bende değilim,
Artık.
Duygularımla baş edemiyorum.
Sevdalarım tükenmiyor hiç,
Bazen kırlara çıkıyorum.
Kır çiçekleri,
Topluyorum sana,
Ama sen yoksun.

Sana bu satırları yazarken,
Dağların gölgesi uzuyor.
Denizler kabarıyor.
Özlemlerim artıyor.
Belki dönersin diye,
Hep bekliyorum.
Senin için yaşıyorum.
Günde batmak üzere.
Belkide yok oluyorum.
Yüreğim acıyor işte...

Oktay Çöteli