Üst üste duruyorlar toprak içinde
Bitmek tükenmek bilmiyor yaşam döngüsü
Güçlükle duruyorlar sanki yerinde
Sağa sola savrulup çürüyor kayboluyor
Zamanla yok oluyor,
Yaşayan,bedenleri

Her biri sevgiyle,nefretle,özlemle
Karşılaşmış,dünyada….ya…şimdi
Sessizce yan yana düşmüş yatıyorlar
Güçleri onlar için yük gibiydi
Ufalandıkça ufalanıp parçalanmış
Her bir tenleri
Hayat yok olmuştu yüreklerinde
Zaman artık onlar için kaybolmuş
Aşk köreltmişti bütün hayallerini

Her birinin unutulmaz anları,
Güçleri yaptıkları sanaldı
Artık kendi kendilerine
Kimi kral,kimi padişah,
Kiminin de ölümüne sevdiği vardı
Hepsi bir araya dolmuş
Kaynaşmışlardı,
Ayırt etmek tanımak zordu her birini
Hepsinin rengi bu yüzden kahverengi gibiydi

Yeşile kavuşanca tekrar
Hayat buluyordu,
Ya bir çiçek,yada böcek oluyordu
Bakmışsın bir taş üstünde asalak yosun
Bu kez daha kısa da olsa
Yaşamı tadıyordu

Canlar için
Bakmışsın susuzluktan kurumuş
Ağaç yapraklarını taşıyamaz olmuş
Renk renk kelebekler
Bir gecede toprağa düşüyor
Kısada olsa onlar için hayat
Artık yaşamaktı
Tat alıp veya acı içinde kıvranıyordu
Eğer yaşamak bu ise
Nereye kadar,bu süreç
Birde bakmışsın hepsi yok edilecek.
Ateşler içinde kor olmuş magma eriyecek
Koca bir dalganın kollarında sallanacak
Dolaşanları
Bellimi olur bir hortum veya rüzgarın
Parçalayıp uçurduğu zerre olacak
Ya sonları
Toprakta buluşacak hepsi
Su rüzgar hatta kor ateşi
Sarıp sarmalayıp,bedeni içinde
Saklayacak gönülleri
Bütün o güçler uslanacak
Orada
Onun bağrında sesi bile çıkmayacak
Uyuyacak
Zamanı gelinceye kadar
İşte her şey için yaşam bu olsa gerek
Sanal dünyada
Bahattin Tonbul
28.10.2010