Bir avaz olsam baharın dudaklarında
Saz çalıp okusam çığlık çığlık yağmurları
Ilık ılık essem omuzlarına düşen saçlarını üflesem
Gülücükler kondursam ay cemaline
Sonra çıksam yücelere temaşa etsem varını
Ne zevk ne safa sığmıyor
İçim içime
Neşesi yayılıyor zamana

İnliyor ruhum arzular sol yanımda
Acizliği yok ferman bekliyor
Sabahın akşamdan kalma suretini dinliyor
İsyan yok asla
Tevekkülle sonsuzları diliyor

Dünden şikâyet yok yarına dönük halleri
Şimdisi belirsizken gülüyor yine de gözleri
Umutla var ederken doğmamış ufukları
Işık ışık çakıyorken bakışları
Bir bahar düştü zamana
Anın tadını çıkarıyor koklarken çiçekleri
Hangisine baksa açılıyor neşeli gülücükleri
Tozpembedir düşleri hayalleri
İmrenir ona zaman ve mekân
Hürdür hür kalacak yüreğinde sevda böcekleri
Yaşamın adı renk lisanında
Ebemkuşağı doğmuş ruhuna
Yeni bir anlam istemez yetiyor
Gönül gözüyle yaşamın penceresinden gördükleri

//Pespembe bir hayatın resmidir tuvalin üstündeki//

//Bazen gülümsemek gerekir hayata olumsuzluklara rest çekerek//

//Bazen de yutmalı acıları sindirmeli öz suyuyla midenin//

Melek…