ÖMÜRDEN BİR YAPRAK
Oysa sen vardın bir vakitler yüreğimde,
Şiirlerimde hep sen vardın,
Kımıl kımıl oynaşan siyah saçların ,
Vardı gözlerimde.
Karanlık dünyamı aydınlatan,

Işıl ışıl gözlerin vardı,
Seninle olduğum vakit,
Tüm çirkinlikleri silinirdi evrenin,
Kuşlar en güzel şarkılarını,
İkimiz için söylerdi.

Gökyüzü başka maviydi o vakitler,
Oysa bir akşam vakti terk ettin beni,
Bilinmiyen yerlere gittin,
Tutsak ettin beni senli hatıralara,
Gitmenle birlikte tüm yaşantım yerle bir oldu,

Ak kanatlı martılar uçmaz oldu,
Kıyılarda gelin misali süzülen,
Gemiler uğramaz oldu limanlara,
Hem ellerim eskiden olduğu gibi,
Mutlu şiirler için uzanmıyor ak sayfalara,

AHH... Özleminle dolu şu yüreğimin,
Sancılarını nasıl dindirebilirim,
Nasıl kurtulabilirim senli düşüncelerimden,
TANRIM... insanlar neden bu denli ,
Acımasız ve gaddar,

Oysa ki sevmek en güzel,
En asil düşünce deyilmidir ?
Yeter ki yüreğimizde sevği tohumları eksilmesin,
Küçük minicik bir çocuk olmalıyım şimdi,
Akşam iş dönüşü babacığımı beklemeliyim kapımızda,

Sevinçle boynuna sarılmalı,
Doya doya öpmeliyim yanaklarından,
Yine bana masallar anlatmalı akşamları,
Sonra usul usul uyumalıyım kolları arasında,
AHH... Tanrım ne tatlı ne güzel günlerdi o günler,

Ve yıllar birbirini kovaladı karşımıza,
Koskoca bir yaşam kavğası çıktı,
Ekmek aslanın karnındaydı,
Yaşamak için çalışmamız gerekti,
Babamı kaybetmiştim

Ayrılıklar kopuşlar birbirini kovalamıştı,
Beraberinde bir yığın acılar,
Çöreklenmişti körpecik yüreğime,
Ve herğün ömürden bir yaprak dökülür,
Yalnızlığa tutsaktır bileklerimiz...!!!!

Berfin Karahan << A . P >>