bir terkediş götürebilirdi beni kaybolduğum yere
sen telaşla aranırken yol işaretlerini cebinde
adamın gözlerini oyuyordun kör cesaretinle
vurulurken geleceğim susturduğun sözlerinle
sokağımın adını temizliyordum okursun diye
sonra
ötelerdeki bulutlar
yağmamış yağmurlar
bir şemsiye kavgası falan

böyle bir şüphe doğurabilirdi bana bebeğimi
sen serumlarla ıslatırken küllerini
"iyi" siz bırakıyordum nehire gecelerimi
unuttuğun bir hatıra hatırlaması gibiydi sevilişim
hafızanın gediğine giriyordum bulunma ihtimalim için
sonra
gereksiz sınamalar
bilindik sığınmalar
bir kayıp ilanı falan

ıslatmasaydı yalnızlığımız bizi bu kadar
yunulmazdı kanatlarımız barut kokusundan
yine de vurulurduk
kurtulduğumuz halde bütün vurulmalardan
sonra
kan
can
bir umut duası falan

bir terkediş götürebilirdi beni kaybolduğum yere
şimdi
şiddeti dinmiş bir fırtına sonrası
aşk evinde

bir terkediş götürebilirdi beni kaybolduğum yere
şimdi
hüzün bir yol hatırası
günlüğümüzde