0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
713
Okunma
hangi eşyaya değsem, bulduğum senden bir iz,
döşekte sıcaklığın,
yastıklarda saçların.
masandaki aynada ne bet kalmış, ne beniz,
sitem eder oradan
ince çatık kaşların.
çekmecede hıçkırır
deste deste mektuplar,
perdelerde ellerin, bardakta dudakların.
albümleri açamam
kalbim çılgınca hoplar,
resimlerden gülümser gelinlik duvakların.
o neşeli dolap da
öksüzleşti köşede
içinde giysilerin (bu yüzden açamam ki).
saksılara her sabah
su döktüğün şişe de
dolu kalmış öylece, yaşlı gözlerin sanki.
burada her şey büsbütün senden birer işaret,
ben onlara baktıkça
kahrolan korkunç sefil.
anladım ayrılığın çilesini nihayet:
bende seni öldürmek
ölmeden mümkün değil.
