İsteyerek gelmedik ki dünya’ya
Ne sen , ne ben .
İsteyerek yaşanmayan bir hayat
Ne hazin bir başlangıç
Ne ‘de hazin bir son
Geldik dünya’ya işte istemeden ağlaya ağlaya
Sanki biri de bizi zorlarcana
Bir umutmuy’du içinde filizlenen
Bir umut yaşadın , yaşıyorsun
Her gün bir umut besledin ….
Yavruna geleceğine…
İçinde karanlık yalnızlık
Aydınlat aydınlat nereye kadar
Ki sende yoksan !
Binbir sitem , yalnızlık nereye ?
Yoksa… !
Gülesin mi ? geldi A gönlüm
Yoksa…! Gülmenin adı sen mi oldun ,
Ey sitem.
İşindeki sen yalnız ,
İçindeki sen yalnız ,
Yatağındaki sen yalnız ,
Soğuk kış gecelerin ‘de .
HAYAT-SEN , UMUT-SEN
Umut bitmez ‘ki ,
Sende bitmeyen hayallerinle bana gel.
Nedenlerle dolu bir dünyam oldu
Oldu işte …
Ben istemeden..
Ne bir son oldun hayat nede başlangıç
Her şey mi boştu ….
Yoksa …
Senin senin çivin mi fırladıda dünya
Gelip de beni buldu?
Sen beni güç abidesi mi zannettin
Körpecik yaşımla ,yüreğimle
Bıraktın beni yalnız yapayalnız
Kız başıma –kadın başıma
Kul ettin beni bir duvar taşına.
Anacığım , babacığım neredesiniz
Hani körpececik tırnağıma taş değse,
Ağlayan sizdiniz.
Yoksa hiç var olmadım mı ben
Yoksa doğurmadın mı beni sen annem.
Koprattınız’da beni toprağımdan,
umutlarım’dan …..
Verdiniz beni şehir gibi soğuk bir adama
Yoksa , yoksa , sevmedin mi
sen beni canım babam
Boşuna mı övündün güzel kızından…..
Yakınmak kar etmedi ki işte ezelden
Şimdi şimdi anladın ben
Ne fayda gelir senden
Ne ‘de umut beklediklerim den
Uyanırım bir gün bende
Bilirmisiniz ?
Sevgi denen şu nesneyi yakarım
Bilirmisiniz ?
İşte işte o zaman sizleri de yakarım kör talihim
Yanmam senden dermisiniz….