---------------------------------------------biz umudu katık edip
sevdayı sırtına saran yiğit d e l i k a n l ı l a r d ı k.

yüreğimize giydik postallarımızı
karlı dağları a ş t ı k.
atmadık saçımızın bir telini çamura
alın terimizle y o l (d) a ş t ı k.


II-
ayağında lastik iskarpini
karnında bebesi garip anam
iskelede yavaşladık,
a ç t ı k!
katık ettik gözyaşlarını
sessizce hiç akıtmadan
i ç t i k!

III-

ve…

--------------------------------------biz bu dünyaya üryan geldik
“aşk” için aşkı s e v d i k

diktik kefenin cebini
nokta için, eğilmedik virgül kadar
cömert’ti ruhumuz
-nasıl bir sıfır mağlup y e n i l d i k-


-taktık heybemizi boynumuza
k/attık içine onurumuzu
ağırdı…

loo!..
deyince yürüdük aldırmadan/.

IV-

---------------------------------------destansı sevdalar yazdık mert yüreğimize
kan ağlasa da içimiz: kızılcık şerbeti k u s t u k
kınalı yavukluların gözyaşlarında


değmedi izi gözlerimizin bir sarışının kalça hizasına
“eline, beline, diline” sahip çıkmaktı felsefemiz
göz dikmedik ana-bacı namusuna
işte bu yüzden sürgündür kaderimiz!.



V-

/b i z

onurun savaşçılarıyız
yansırız güneşin renginde…


-------------------------------------------ufkumuz hep aydınlık yollarda
şafak renginde ninnilerimiz
mintanımız eski
rengi solmuş modası çoktan geçmiş, olsun gülüm olsun
parlar dolunay gibi semada nasırlı avuçlarımız
anamızdan emdiğimiz ak süt gibi
masum duygularımız
iman’ımızdan aldık yüreğimizi
sıradağlara uzanan

------------------------------------çelik gibi bileğimiz,
eğilmez başımız
sürgün olsa da aş’ımız
namerde oyun eğmez
yeriz
kendi zehrimiz
ö l ü m…



Ümmü AŞCI