.




..tatlı merzencüş’ün ağzında gezinirken evâmir
aramızda, ne zaman perdesi vardı, ne suret, ne de mekân..


boynundaki bir tutam karanfil, boyuna ayaklanıyor
tek sıkımlık canını alaçıklarda unutarak


unutarak su yüzüne bıraktığı yangını
tunç küreklerle çekiliyor ılgına


sırf al börkleri soyunup
ısırganlı dudakları dalansın istenciyle


bir adamın bir kadını
bir kadının bir adamı


venüsten sözler indiriyor pelin
dil hurcu, ısıltıya itkili


gecenin hummalı yatağına gerilmiş
köpürüp dalaşıyor gök bulutla deniz


boğumlarını sıkıyor ardı sıra menengiç
bir çıtırtıda kıyameti koparan zehir


bulandığı korugan küllerinde yalpalıyor, isli kediler
birisinin tek gözü mavi


kentin meydanında semaha tutuşmuş tefler
al kuşaklı gelin kızlara dönüştürüyor ânı


zincirlerinden boşanmış dağ silsilesi
bileklerinde eriyor denizlerin


esmer bir lisânın çolpan rüzgârı
ince beline dolanıyor başakların


zencefiller kınında unutuyor
en yalın sözcükleri, ilk elden çekebilmeyi


taş gemide isyan çıktığından beri
kımıldamıyor, uzlaşımsızdır hiram’ın elleri


bir özlemektir kalıyor üstünde insanın.
bir özlemek.
insanı.


ey fargesia murielae!

neredesiniz?

bizi emanette emin kılsın aşk-ı hünkâr

’’tektir ve biçimi yoktur’’ sevmenin...





.