Bu ne acele ne telaş,
Her şey bu kadar kolay mı, gitmek neden,
Bilmez misin gidişin ölüm bana?
Sonbahar hazanında kuru yaprak olup savrulurum,
Aldığım nefessin, içime çektiğim her sigara dumanında
Seni ciğerlerime dolduruyorum.
Yokluğuna boynu bükülür sevda çiçeklerinin,
Her yerde hatıraların bana tebessüm ederken,
Seninle el ele dolaştığımız her yer uçurum olur,
Su içtiğimiz pınar kurur, suları durulur gülüm.


Gözlerimi hayalinle açıp kaparken,
Ve sen sol yanımda atarken,
Gittiğim her yerde seni yeniden dolu, dolu yaşarken,
Belki bir yerlerden çıkıp gelirsin,
O anın hayaliyle yaşarken sen yoktun.
Giderken bende bir şey unuttun!
Kendini götüremedin, sen hep benimleydin.


Son sözüm mutluluk sana;
Ben sensizliğe bağır delerken,
Şimdi nerdesin, ne haldesin,
Bunu bilmeden yaşamak?
Ölümlerden ölüm nazlı çiçeğim,
Yayla kokuşlum, kanayan yaram.
Sen ellerin oldun derdi, kederi,
Sırtıma vurdun, yüküm sensizlik,
Beni benden alıp gittin,
Ben sensiz boynu bükük
Acılarla baş başa bıraktın.......ŞİİR ..GÜLŞEN POLAT ..MEHMET AVAR...
BU ŞİİRE ORTAK OLAN CAN ARKADAŞIMA SONSUZ TŞK EDİYORUM..