Issız bucaksız sokakların bağrında,
Sensiz gecelerde volta atıyorum,
İdam mahkümu misali,biraz mağrur, biraz mağdur.
Kaybolduğun ufukta,
Ne bir ses, nede bir ışık,
Kap karanlık umutlarım var yarınlara.
Süzülen martılara sitem ediyorum,
Gök yüzünün maviliklerinde.
Sanki sana kanat vermişler gibi,
Suçlu ben,suçlu martılar.
Gözlerini gördüğüm güne şükrediyordum,onlar benimken,
Şimdi lanet ediyorum o an’a,
Nerden doğdu üstüme zifiri bir çift göz!
Kararttılar gün ışığında dünyamı.
Unutmalıyım,
Atmalıyım miskinliği üzerimden,
Kendime gelmeliyim yeniden,
Kurtulmalıyım efsunlu gözlerinden.
Senden önceki yaşantıma dönmeliyim,
Yapmalıyım,başka çarem yok yaşamam için,
Olmuyor,olmuyor,olmuyor işte,
Lanet olsun,olmuyor,
Söküp atamıyorum söz dinlemez yüreğimden,
Belki kıyamıyorum,uslanmaz yüreğime,
Belki de kıyamıyrum sana.
Bir türlü gitmiyor,
Bir türlü unutamıyorum zifiri gözlerini...