İşte geldi 24 Ekim ,
18 yıl geride kaldı.
El ele vereli,
Yeminler edeli mutluluğa dair,
Hastalıkta sağlıkta,
Varlıkta ve yoklukta diyeli,
18 koca yıl geçti.

Ne mutluluklar yaşandı bu yıllarda,
Oğlumu aldım ilk kucağıma,
Sonra karabiberimi,
Kocaman oldular ama ,
Hala yüreğimin bebekleri onlar,
Kulağımda annemin sözleri,
Anne olda anlarsın sevmek ne demek,
Asla vazgeçememek ne demek,
Haklıymış.

18 yılda bize hayatın hediyeleri onlar.

Elbette sert rüzgarlarda esti,
Zaman zaman tartışmalar ,
Küsmeler,hırçınlıklar,
Ama asla kin olmadan,
Sonunda barışmalar.

Bazen yokluklar yaşandı ,
Bazen de en mükemmelinden varlıklar,
Ama çok şükür ki ne varlıkta,ne de yoklukta,
Kimse birbirini üzüp ,incitmedi.
Elimizi bırakmadık hiç.
Kırdık ,döktük, içimiz yandı ama,
Hiç pes etmedik,
Birbirimizden vazgeçmedik.

Babam gitti,
Babası gitti.
Bizi bırakanlar,
Aileye karışanlar.
Kocaman bir aile olmanın tadı başka.
E zaman zaman kafa dinlemek suç olsa da,
Sevdim ben bu aileyi inkar edemem asla.

Onlarda beni sevip sarmaladılar,
Bir günden bir güne ,
Annesizliğimi,babasızlığımı bana hissetirmediler.
Çocuklarıma ,
Bana hep sahip çıktılar.
Ben de onlara elbette.
Öğrendim ki hayatta her şeyin karşılığı var.
Ne ekersen onu biçersin.
Yaptığın iyilik çoksa gönlün temizse eğer,
Kimsenin elinden gelmiyor seni üzmek.

Evet 18 yıl bugün bitti.
Oğlum 17 ,kızım 11 yaşında.
E bizde hayli yol aldık hayat yarışında.
Hem eşim ,hem arkadaşım, hem kardeşim .
Her şeyim oldun sen benim.
Ne kadar bağırıp çağırsam da hayata dolu dizgin,
Tek gerçek bu,
Hayatımda sahip olduğum ,
En değerli şey, sen ve evliliğim.
Nice yıllara sevdiceğim.


24/10/2010