kıyılarında saçaklanışımı bilsen
şehirler ırmaklar gibi geçer gider içimden
her yolun yolculuğun sonunda ve ardında
sesinin tortusu

kıyılarında olmazlı düşselliğim olgunlaşır
çocukluk anılarımızı paylaşırken
suya bir taş atar zaman
bulanır yüreğin gongu

bana rağmen kaybeder gibi görünür iyilik
daha bir bencilleşirsin
kuşların göçünü suçlamak nafile
gökyüzü sensizliğe bile ırakken
aşk dolu bir saçaklanış bu
her şeyi bırakıp sadece gidişine

yapraklar alevli
kaşlarımı çatıyorum
bakır rengi bir hüzünle
sensizliğe donanıyorum
düşünsen...anlasan...bilsen...
üşümek ceketime yakışmıyor hiç
gözlerimi yummamak istiyorum toprağa
sonuçsuz kalan her uykuya borcum olsun
sabahlarımın kan renkli şiirleri...

her yolun yolculuğun sonunda ve ardında
sesinin çamurlu tortusu
üşümek ceketime yakışmıyor hiç
sensizliğe donanıyorum
ve gözlerimi yummamak istiyorum toprağa...


Kağan İşçen