Elveda kalemlerim, elveda kâğıtlarım
Elveda elemlerim, elveda ağıtlarım

Bazen mızrap oldunuz, değdiniz gamteline
Bazen de kapıldınız, gözlerimin seline

Nice sırlar paylaştık; kâğıtlara ağladık
Kızgın demirler gibi gönülleri dağladık

Kilim gibi oldunuz, aşklarımı dokudum
Cümlelerde yârime, beddualar okudum

Sayfalar liman oldu, bazen hırçın ruhuma
Bazen de yuvarlandım, derin bir uçuruma

Boşluğa tam düşerken, kalemlere tutundum
Yumuşacık kâğıtlara hep düşmekle avundum

Sayfalar ayna oldu, karanlık âlemime
Bir narsist gibi baktım, o ikinci kendime

Bazen tiksindim ondan ve kâğıtlara kustum
Dünyadan kaçıp kaçıp arkalarına pustum

Yelkenimsiniz dedim, bembeyaz sayfalara
Kalemler kürek oldu, hayâlim tayfalara

Yelkenlerimi açtım, küreklerimi çektim
Aslında bu seferden, ben hiç dönmeyecektim

Düşünce deryasında, dolaşan bir korsanım
Ben bu sisli deryada, yapyalnız bir insanım

Ne martılarım vardır, ne de köhne bir limân
Ne de Ay ve yıldızla, müzeyyen bir âsımân

Balıklar yakalayıp, tekrar attım denize
Ve kalemden oltamı, kırdım vurup da dize

Elimde kalemlerle, ilhamları bekledim
Bazen bir çocuk gibi onlarla emekledim

İlk sizlere söyledim, âşık olduğum kızı
İlk sizlere dertlendim, sevgilimdeki nazı

Her terkedilişimde koşup size sarıldım
Ben sizlere değil ki gidenlere darıldım

Lisânımı anlayan bir insân da kalmamış
Yazılanlardan kâri, bir hisse de almamış

Dudaklarım okuma; el, yazma tiryâkisi
Son kez görüyor sizi, bu gece her ikisi

Cümleleri yazarken, düşünürdüm ne desem?
Ağrıyan bir baş oldu, düşünmekten tek hissem

Okumak, yazmak boş iş, be Soner’im, ağlama!
Seni kimse anlamaz, öyle boşa çağlama!

Kalem yatar masada, âdetâ musallada
Bir matem havası var, dolaştığım odada

Kalemim yalvarıyor, âciz bir bebek gibi
Kanatları kırılmış, küçük kelebek gibi

Ellerimi özleyen, yavrumdur sanki kalem
Uzanıp tutamamak, bana büyük bir elem

Size veda edecek, konduğunuz kalemlik
Bana çay dökmeyecek, bir daha isli demlik

Sizinle dertleşirken, beklerdi demli çaylar
Böyle geçti gitti âh, yaşamadığım aylar

Dostum bilmez sırrımı, inanın sizin kadar
Ben ne yapayım herşey, ancak buraya kadar

Şimdi veda zamanı, bırakın ellerimi
Bu veda anında da silmeyin gözlerimi

Ömrümde üzülmedim ben bu kadar inanın
Ömrümde ağlamadım ben bu kadar inanın

Sizden sonra sevemem, ben asla hiçbir şeyi
Sizin kadar sevmedim, Fatma ile Ayşe’yi

Yirmi yıllık dostlarım! sizden ayrılmak çok zor
Bu veda bu adama, bu kitapkurduna kor!

Elveda kağıtlarım! elveda kalemlerim!
İşte şimdi bitiyor, bütün o elemlerim

Elveda dostlarım!
Elveda sırdaşlarım!
Elveda sevgililerim
Elveda...
Elveda...
Elveda...


Soner Çağatay 23.10.2010 / Wuppertal

Kelimeler:

Narsist: Suda kendi güzelliğine aşık olmuş kişi.
Balıklar: Bundan kastım İlham ve Fikirler
Âsıman: Gök
Müzeyyen: Süslü