‘’gül yaprakları taşıyan hamal’’değil
yükü zehir zemberek
eğri çam




kasıklarına tekme atan kaderin
kendini tekrarlıyorsun
teranesine
katlanan can




anlamlandırmaya çalışırken
yaşadıklarını
yaşayamadıklarını
kaçan an’ın
pişmanlığı
gizemli intihar zamana billurlaşan
dökülür eşiğine ölü eylül yaprakları





sıtmaya yakalanan yüreği
kızıl söğüt ağacı sakalları
kâh sıkışır yalnızlığa
kâh uykusuzluğa
bahar gözlerinde
ah yeşerse çayırlar




derin vadilerin ardında uzak bir yerlerde
doyumsuz güzellikler
bu dünyada aşkta var
biliyor amma…
ne yazar










*Şiir olmayan yerde insan sevgisi de olmaz. İnsanı insana ancak şiir sevdirir. Şiir, insanı insana yaklaştıran şeydir’’ der Saik Faik. Şiire dost olanı seviyorum. Yüz yirmi birinci şiirimin güne düşmesinden mutluluk duyduğumu belirtmek isterim. Seçimde emeği geçen; okuma lütfünde bulunup değerli zamanını veren siz değerli şair dostlarıma ve Saygı Değer Seçici Kurul’a candan teşekkürü bir borç bilirim. Hep Varollun lütfen:)












gönül gençyılmaz