Geleceğimin mavi ışıklarıydın
Gökkuşağımın yedi renginde biri…
Bahçemde öten ilk ve son
Kuşumdun…
Sen uçup gittikten sonra
Yaşamak neye yarar?
Neye yarar tüm bu devinimlerim.

—Özlememe açık bir kapı bırakmadın ki.

Eğer ellerimi tutsaydın
Ve baksaydın bir mavi ışıkla,
Kör ve susuz kuyulara düşmezdim
Ve ben de dolu mavi gözyaşlarımla ağlamazdım
Yüreğime takılıp kalsaydın…
Geleceğimin mutlu gözyaşları olacaktın

—Seni sevmeme açık bir yürek bırakmadın ki.

Şimdi mazideki mutluluğum bir keder oldu
Hayatın kollarında bir leyliyim
Eğreti gülüşlerimizi bizden çalan zamandı;
Çünkü her şey yalandı…
Tıpkı senin olmadığın gibi
Bir yalan…

__Seninle uçmamama bir kanat olamadın ki.

Oysa geleceğim seninle başlamıştı
Seninle son olan sahilsizliğimle…
Oysa bir sahildin bir başlangıçtın bana
Sonra göçmen kuşlar gibi, ardında bakmadan gittin

__Seni aramama bir adres vermedin ki.

Şimdi ne yelken açacağım bir deniz
Ne de gözlerine bakacak bir sevdiğim var
Ve dalgalar…
Hırçınca kıyısızlığıma kumlarla çarpar.

__Kıyısızlıklarda yanmama tek neden sen oldun.


...

Z.D.YAY