eve getirdiğimiz ilk gün kızım ve eşim evdeydi
sonra oğlum eve geldiğinde almadı içeri Leydi

o akşam gidip tasma almış eşim, ne gerek var dedim
ertesi sabah tasmalanmıştı bile.. çıkarıverdim

ve “-bak kızım sana tasma takmayacağım ama beni
dikkatle dinleyeceksin tamam mı?” dedim

evden çıktık sokağı geçtik, caddeyi trafiği, anlattım
”dikkat etmezsen baba üzülür” diye bahçeye bıraktım..

utanıyor, saklanarak ihtiyacını görüyordu, bakmadım
4 yıldır hala aynı.. ona zeki bir çocukmuş gibi davrandım

nere gideceksem söylerim, koşarak biraz önce geldim..
nasıl “kucakla” diyor bilseniz, özlendiğimi gözlemledim,

yerler ıslak ise basmaz yere, çünkü benimle giriyor eve
dinler can kulağıyla beni, ilgilidir ona anlattığımın her şeye

hayatımızda büyük boşluklar varmış, doldurdu Leydi’k
yokken tatmadığımız Leydili ne güzellikler keşfettik

benim olan herşey insan, eşya ona göre de bizimdir
ne çok şey anlatır, ama anlamayız, güya insan zekidir

facemde resimler olmalı bakın, ki başka bir şey çekmem
pıstıkım, cücelim, leyluşum, leylim, Leydim, Leydikim.. Birtanem