Gözlerinde ahh
okyanusun yosun renkli gülüşü
suretinde kederin bin türlüsü...


öyle ulu ve güçlü öyle büyük bir çınar
kökleri meydan okurdu vakitsiz kederlere
şimşek çakan sözlerinde bilgelik vardı
hüzün vakitleriyle bulutlanırdı kirpikleri
öyle kükrer öyle çağlardı ki
titrerdi devasa cihan
titrerdi meydan okuyan..
o bir çınar dı
dallarıyla sarmalayan
can yakmayan...


Gölgesinde saklandığım
sırtımı yasladığım
yapraklarıyla okşandığım
rüzgarıyla ısındığım
Ankara hazan çığlıklarında erirken kasımın
sarı solgun yansısıyla k/anıyorum ölümün...

Korkmazdım ve üşümezdim gölgesinin huzurunda
dallarında kumruydum muhabbetiyle
ki
İnanmak zor yıkıldığına...
Hazana yenik yaprakları döküldü çınarımın
koptu dalları
düştü düşlerinin yarımlığıyla

—GÖVDEN Mİ KURUDU, SUSUZ MU KALDIN SÖYLE BABA_

Söyle ki gün gece durmasın
kıyamet adını kasımla yazmasın ağıtlarıma
şimdi, eyvahın depreminde zihnimin tavanı çalkantılı
sanki
sisli bir ormanda çırılçıplağım
yapayalnız ve ağlamaklı ıslığım
sanki yutkunamıyorum boğum boğum soluğum
kim saracak beni dallarıyla
kim siper olacak gözyaşlarıma
kim?

Baba!
babacığım,
adam gibi adamım
canım çok yanıyor
yandıkça kanıyor özlemin
sen yanım paramparça
sen yanım ıssız çorak
sen yanım yarınsız BABA…

Canım babam için tülay
Nur içinde yat-tüm babalara