Sararıyor fotoğrafın sen olan kısmı aynada
Tüm kırıklarım yazılıyor cam kesigi gönlüme/en arsızından
Serseri bir mayın gibi bakan jilet gibi keskin gözlerinin
Ferine tüm geceleri firar eyliyorum
Hiç hiç gelmeyecek baharları şimdiden döküyorum saçlarına
Ve vuruluyorum zülfükarının gölgesinde sana

Güneşi baglasam aya
Ay bile kıskanır endamını senden
Çeker maiye sarılmış fezaya örtülerini
Bin bir duayla koyulur hüznümün esmer bakışlarını sana
Düşer damla damla kırmızıya bulanmış gözyaşlarım
Ve her düştüğü yeri mezar edinir kendine sen olmayınca

Bak kesildi çağlayanların sesi
Güller gurbete güz oldu
Bıraktıgın son mendildeki gözyaşıda kurudu
Hangi rüzgara bıraksa agıtlarımı
Bir kurdun pençesi eş kendime

Şimdi git sevgili en mavi gülüşler senin olsun
hiç solmasın büyüttüğün yaseminler
konmasın pencerene yaban kuşları
ışıkları sönmesin gecelerinin
ve bırakmayasın arkada bir tel saçını