kara yazılmış bir gece düşünüyorum
bir mum alevi kadar derin ,
bir o kadar dertli olan bir gece bu

yangınların içinden bir ses duyuyorum
sövmek kadar şirin,
bir o kadar iç acıtan bir ses bu

bulutlara ulaşmak nedir deseler bana
bir ressamın ütopyasını düşler
cevap vermek yerine şiirler yazarım sana...

şimdi ucu yırtık mektupların renklerine bakıyorum
üstüm çırılçıplak
benliğime dair her şeyi çıkardım bedenimden az önce
öyle ya kırılmazmış kemik iki defa aynı yerden!
biraz serkeş, biraz bedbin
ve bilmelisin ki
bunları yaparken tek teselli kaynağım
yaptığın tüm kötülükleri unutmak....

ne demiştim ki seni böyle acıtacak
uçan güvercinlerin yaşamını kısıtlayacak, kelebeklere küstürecek
çiçeklerle aranı bozacak
ne demiştim ki?

kırık ezgilerin doldurduğu defterimi kapatmam lazım şimdi
dinlerdirmeyelim seni düşleyecek gözlerimi
bir ses , bir bakış
birazda bembeyaz bir aşk, uykumu böler mi?