Şu sonbahar ayazında nefesin nefesime vursa ne güzel olur,
şöyle sarılsam boynuna ve ellerim o üşüyen ellerini avuçlasa,
bir yavru kuş misali sokulsan yamacıma,
bir salep söylesek ve aynı fincandan paylaşsak,
soğukla sıcağın buluştuğu o anda aşkımızı buharla doğaya salsak,
solan onca tabiat harikası yeniden yeşillense,
bizim için açsa baharın uyuyan gülleri,
etekleri tutuşsa rüzgarın ve fısıldamalarımızı bütün dünyaya yaysa,
haykırsa aşkımızı engin denizler,
gökyüzüyle buluştuğu o ortak renkte sadece ikimiz olsak,
o kadar erişilmez ve bir o kadar saf, temiz,
parlasak yıldızlar misali,

Şu sonbahar ayazında nefesin nefesime vursa ne güzel olur,
şöyle kaldırımlarda bir aşağı bir yukarı koşsak el ele,
nazar bakışlarını gizleyip imrense herkes bize,
açık büfe gibi o kırmızı yanaklarından arada bir öpsem,
buğulanmış gözlerimiz yeniden ışıldasa,
sonra bir şarkı çalmaya başlasa ve içinde senden benden bahsetse,
bulutlara yükseliyormuş gibi dans etsek,
sadece bulutlar şahidimiz olsa ve etrafımızı sarıp gizlese bizi,
sonra bir yağmur oluverip tüm aşıkların üzerine yağsak,
ve böylece aşkımız ölümsüzleşse,

Sen ve ben,
Gecenin gündüzü örttüğü gibi ikimiz adına olan tüm kötülükler örtülse,
Gündüzün geceyi örttüğü gibi mutluluk tüm kapılarını bize açsa,
Ve bir daha kapanmasa,

İnan bu kış, içinde yaşanası bir bahar olur karşılardı ikimizi.




Asım YAMAN