Senin sevgin beni aşık edene kadarmış,
Gerçek seven uğruna neler adarmış,
Koparmadan solmuş aşkımın gülü,
İncindikçe kurumuş,sararmış.

Yalan mıymış haykırarak ettiğin sözler?
Sahte miymiş baktıkça parlayan gözler?
Taştan mıymış varlığı yokluğu bilinmez kalbin?
Ne sever,ne kıymet bilir,ne özler.

Amacın bana zulüm etmek mi?
Ahımı alıp cefa çekmek mi?
Düşmana bile yapılmaz ama
Kalbimi yerinden çekip sökmek mi?

Eski günlerin hiç mi hatrı kalmadı?
Senden sonra inan yerin dolmadı,
Her dakika unutmaya çalıştım,
Çabaladım,ne yaptıysam olmadı.

Nefes almak gibiydin,soluksuz kaldım,
O masum halinle insansın sandım,
Kalp atışı gibiydin,çarpıntım oldun,
Yalan dolu sözlere nasıl da kandım!

Bu gidişin benzemiyor küsmeye,
Hakkın yoktu senin beni üzmeye,
Birikti dertlerim,bir deniz oldu,
Alıştım ben artık orada yüzmeye.

Ne beni güldürdün ne kendin güldün,
Tek ben değil sen de üzüldün,
Ama bunlar henüz iyi günlerin,
Hepsinin acısı çıkacak bir gün.

Öldürmedin ama ömrümden çaldın,
Uçsuz bucaksız bir boşluğa saldın,
Sana ne kazandırdı bu terkedişin?
Sen de benim gibi yalnız kaldın.

Onca sevgiyi neydi bitiren?
Neydi herşeyi alıp götüren?
Sanma peşinden geleceğimi,
Gün görmesin bulup geri getiren.