Hergün öylesi çok şiir yayınlanıyor ki; her birini tek tek okumaya zaman olamayabiliyor/ayrılamıyor ve maalesef bu sebeple bir çok kalemi ya göremiyor insan ya da çok sonra farkedebiliyor..
Ve maalesef öyle/gecikmeli oldu şu an. Sayfama gelmemiş olsanız mahrum kalacaktım yüreğinizden dökülen kalemi görmeye/okumaya..

Der ki 'Şiir' : Ahh be hayat/yaşanmışlıklarım/insanlar.. Ne çok sınav verdi yüreğim. Ne çok olay, insan gördü. Acıtı/acıtıldı.. Sözlere inandı aldandı.. Yaralandı, kanadı, kanatıldı ruhum. Ateşlerde kaldı yanıp kavruldu.. Ve sen zaman/hayat tüm yaşattıklarını, bu dünyayı, riyayı, ruhun ayrı s/özün ayrı olduğunu gördükçe daha çok anladım, hiç adil değilsin! Kötülük yapan her zaman cezasını da bulmuyor.. Bazen haketmeyenler haketmediğini yaşıyor. Söyle be hayat! Ben ne ettim eyledim ki, beni/yüreğimi cehennemde gibi bırakıp, cezalandırıyorsun, bir moloz yığınına çevirdin beni adeta?!

Ve ey dünya/insanlar bunca incitirken biri(leri)ni bilmez misiniz? Aslında cennette, cehennemde yürekte/vicdanlarda...

Büyük beğeniyle okudum 'Şiir'inizi.. Daim olsun yüreğiniz/kaleminiz.

Saygılarımla...