Ey gençliğim yetmez mi, öz yurdunda paryalık!?
Atâleti silk de at, sesin çıksın daha gür.
Gerçekleri gör, gözet, hiç vakit kaybetmeden
Fikrin en güzelini, ilmik ilmik doku, ör.

Esas olan orta yol, tehlikelidir uçlar
Bundan hâlâ habersiz, aklaşsa da o saçlar
Her seçimin sonunda, döner halkını suçlar
Kendi benzemez halka, o bana benzesin der.

O nefis ki insanın, tuzak kuran ağıdır
Bir yönüyle bu dünya, belki ayak bağıdır
Ana karnı hayatı, en güzel örneğidir
Dünya ukbâya göre, ana karnından da dar.

Günahkâr olan kişi, şefaatçi kul arar
İş işten geçmiş ise, pişmanlık neye yarar
Bir gün ölüm ırmağı, sizin eve de uğrar
Tüm canlıyı yiyen yer, bir gün senide yer, yer.

Hâl ve istikbal için, aydınlar zihin yorsa
Bilmeyenler bilene, çözümlü soru sorsa
Hem yerli hem yabancı, ne kadar izim varsa
O tevhidin gücüyle, kalpteki putları kır.

Her insana gerekli, ya bir lider, ya da pir?
Başıboş gezme sakın, bir Gönül’e sende gir
O Vâhid’dir, Ehad’dir, O, şeddeli Bir’dir, Bir
Bir O’nu karşılamaz, O, birden de daha BİR…

06/10/’10
Hanifi KARA