Öyle cümleler bulmalıyım ki kendime
Saklanmalıyım ardına korkmadan titremeden
Keskin ve biraz can yakıcı olmalı
Bir kılıç gibi asilce çıkmalı kın’ından
Direk söylemeliyim lafı dolandırmadan
Ya orda gövdem uçmalı yada dimdik ayakta kalmalıyım
Ne olursa olsun söylenmeliyse söylemeliyim o sözü



Öyle cümleler olmalı ki bunlar
Yok yok söyleyince hemen ölmemeliyim
Ölecek gibide çarpmasına izin vermemeliyim kalbimin
Sakın korkupta ses tellerim teklememeli söylerken
Kaç kişinin canı yanacak bilirim
Bir fidanı kökünden sökmek gibi ağırdır bazen
Eğer söylenecekse o söz
Ne olursa olsun söylemeliyim



Öyle ele avuca sığacak türden değil belki cümlelerim
Buz kesen soğukta nefesinle ısınmak gibi zor
Kimi zaman hırçın dalgalara kulaç atmak gibi
Öyle ağır öyle can alıcı ki o cümleler
Namludan çıkan deli bir kurşun gibi
Hedefine ulaştığında öldüren
Yok yok önünde durmamalıyım o sözlerin
Fakat öleceksemde söylemeden ölmemeliyim o sözü
Ne olursa olsun


Öyle ki cümleler kimi zaman okşasada ruhumuzu
O cümleler kimi zaman ateş topları olsada
Soluksuz dinlemek isteriz kimi zaman
Canımızı ne kadar yaksada alamayız kendimizi o cümlelerden
İki gözümüz iki çeşme hıçkıra hıçkıra dinleriz
Yer yerinden oynuyordur belki o cümleler dudaklardan dökülürken
O her ne olursa olsun ne kadar yanarsa yansın canımız
Hatta en yakınımız söylese o en can alıcı sözleri
Ne olursa olsun geçip karşısına dinleriz
Eğer söylenecekse o sözler



Öyleki bir vedayı anımsatır çoğu zaman o cümleler
Kırar kırılır darmadağın olduğunu sanırsın
Çekilirsin köşene acı içinde kıvranırsın
O sözler çınlar durur kulaklarında her ne yapsan
Kapatmak istersin içinde açtığı yaraları nafile
O yaralar kapanmaz ama kabuk bağlar
Her dokunaklı sözde hafif hafif törpülenir içinde
Acır canın yanar defalarca kez kanar aynı yerinden
O sözler söylenmişse bir kere
Ne kadar kapattım desende içinde kapanmaz
Öyle zordur ki kimi zaman o cümleler
Söylendiğinde hiçbir şekilde telafisi olmaz
Eğer söylenecekse yolu yok başka
Ne olursa olsun kim çıkarsa çıksın karşına söyleyeceksindir bir kere




Defalarca tövbe eder o cümleler dudaklara varıncaya kadar
Lakin tutamazsın içinde canını acıtır o sözler yüreğine batar
Söyleyince acısının dineceğine inanırsın aslında
Kimi zaman binlerce kez pişman olursun o sözü söylediğine
Ama ne olursa olsun her seferinde söylemeliydim dersin kendine
Yüzleştiğinde kendinle haklısındır belki gurur duyuyorsundur söylediğine
Peki söylediğin kişi hayatta mı yaşıyor mu o sözlerden sonra
Söyledim bitti dersin bitmez
Her söz bir yenisini büyütür içinde
Kimi zaman sevgiyle olur bu kimi zaman nefretle
Lakin bi kere öldümü o insan o sözlerle
İkinci kez ölmez aynı sözlerden
Yok yok ağır adam bu kez olmaz
Gitme o sözleri söylemeden desende içinde
Söyleneceklerse eğer
Kendini öldüreceğini bile bile ecel’in olur o sözler...