Bu yeşil şehir olmasın artık zulum yeter bana,
Olmadı işte alışamadım bir türlü yoksul, yokluğuna,
Anılarım gölge peşimde,kaçtım zannettim oysa,
Dönüyorum işte Çengelköy’e...
Bekle İstanbul’um ,bekle.....


Sabahın ilk saatleri serin, esiyor,üşüyormuyum?
Bilemiyorum,ateş varken, içimde hissetmiyorum,
İçimde bir sevinç ,bir ümit ,sormayın bilemiyorum,
Dönüyorum işte,Çengelköy’e
Bekle İstanbul’um bekle....


Beynimde örümcek ağları ,hayalleri sımsıkı bağlar,
Ağlarına yapışır ,en güzel anılarımızı zamk gibi tutar,
Bir yandan bir eşyalarımı toplar çağırdığım adamlar,
Dönüyorum işte Çengelköy’e,
Bekle İstanbul’um bekle...



Orada bir arkadaşım vardı ya hani adı esmer Eleni,
O çağırdı ,takılırdın ya... re,leri yuttunmu kız diye, hani,
O,na sormuşsun beni ,gezmişsin evimi,ot bürümüş bahçesini,
Dönüyorum işte Çengelköy’e,
Bekle İstanbul’um bekle..



BİNAY SEYMEN
2.9.2010

YİRNAO STO ÇENGEKEÖY PERİMENEME İSTANBUL PERİMENEME .....


EFTERYA GÜNLÜĞÜ