hayrettin taylan

özleyişin uzak adı gibi günlerimde eriyorsun
aynı sahnede seni oynamak istedim
yoktum kendimi oynadım kendi şehrimde
gül yaprağın düştü cemalime,
demet demet katlandın içimde
hırçınlığı arttı içimdeki çocuğun
sen dedi, senden aşk ninnileri isteyip durdu
geceme kadar heceledi seni ali cenap kader
“ burası muş’tur yolu yokuştur “ sözünde ütülendi ömrüm
Gelişlerine türküler besteledim sen ile hiç yaşamadığım sen arasında
Tellendim aşk diline
Dillendim sevgi seline
Yitirilmiş sevdaların hasatlarında kaldım zaman diye
Pusudayım ruhun üşümesin bensiz sılalarda
ufukta bir sen bayramı var
Aşkı kurban edeceğim sana
Bir Kucak Aç…
bir kucak seç yakınlara
Sensizliğime yangınlarını yolla yakılsın yüreğim
Aynalarına değsin isteyişimin görüntüsü
değsin özlemlerim uzayıma
çizdiğin şekillerden aşk sergisi açılsın
mavi gözlerinde batsın güneşim
İlk bakışında kalsın bir ömrün özeti
Beni sana taşısın aşk ve bağlanış
babası ölmüş yalnız baba diyebilen bebeğin ağzıyla
İsmini hecelemek istiyorum kere kere bin kere
yorgun bir maziden uyandırdığın sevda salındayım
uzakların umman olmuş yüzüyorum sana
bitmeyen baharlarının yeşilindeyim
nil kadar uzanıyor göz pınarların
gölgende şakıyan bülbülümden ben dersi al
saklı iç yüzünün dersindeyim


yüreğimi yazıyorum güzelliğinin defterine
yarınımızın mavi olması için
maviye çalan gözlerinden aşk mavisi çiziyorum aşka
yarın bir mavinin visalinde nesil olacak
seni bana ezberletecek hayatın köpükleri ruh denizinde
ve dalga dalga kalacağım seninle uzaklar biterken