kim yüzüme güldüyse,bir adam bir dost sandım!
kötü yolda olanları defalarca kurtardım,
bak anlatıyımda gör!
daha neler yaşadım.

birgün işyerine gittim, parasız pulsuz idim,
kapıdan içeriye usulca bir eğildim!
selam verdim alan yok,
patron kendinden geçmiş
kalfalar da çok içmiş,
çırak zaten allah’lık..

herkez çekti gitti
yalnız başıma kaldım,
nice sonra baktımki;
yanıldığımı anladım.

sabaha yetişecek bir sürü mal var(ürün)
ne çırakta hal var, ne bende hal var
bir gram un yok,şekeri sayma artık
mayası yok tuzu yok,vallahi kökten yandık

gittim komşu yanına rica ettim anlattım
yapmak için malları,bir saatte yalvardım,
öyle olmaz böyle olur,herşeyi tamamladık
öyle çok yoruldukki,ayakta duramadık.

sabah patron gözüktü,binbir eda nükteyle!
cebinde kuruşu yok,bütün işi sükseyle,
bir baktı herşey hazır,sanki saray sofrası;
iyi dinle çok ilginç ,işte bundan sonrası.

dedimki sayın patron,rica minnet gittik yaptık!
onların malzemesiyle herşeyi hazırladık,
alalım malzemelerini ,verelim yerlerine;
bugünün yarını var,düşeriz ellerine.

ne dese beğenirsiniz,saygıdeğer dostlarım
yapmasaydın kardeşim ,ben sana yapmı dedim!
aynen böyle söyledi,içim içimi yedim.
la havle dedim gittim,o an kendimden geçtim.

şimdi bana kızacaklar,vallahide kızsınlar
içimizde dolanıyor,insan denen hayvanlar
bu benimki bir örnek,böyle soysuzlarda var
sabırlı bir insanım,bende nasıl sabır var.

duyguların şairi
Boyabatlı

NOT:bu yazım (şiir)im, tamamen başımdan geçen olayın çarpıtmadan kağıda aktarımıdır, hiçbir eksiği yoktur,olay aynen yaşanmıştır