son şiir değilsin kalemimle yazdığım
yüreğime seni kanımla kazdığım
yeni başladı


yeni esti deli rüzgârlarım
ılık meltemlerini serin serin öpmeye
kucaklamaya sevgiden kollarım yollarını




son şiir değilsin sayfalara eşsizliğini karaladığım
kalbime kokunu suladığım vakitler
henüz sabah anı


henüz
güneşimle gelmedim günlerini ruhumla aydınlatmaya
daha karışmadım sol yanına sağ tarafımla
ve daha çocuksu coşkumla kalabalık düşmedim, varlığıma muştulu yalnızlığına



ve son şiir değilsin duygularıma güzelliğini sansürsüz astığım
topraklarını itinayla bastığım adımlarım
hâlâ okşayıcı seviyede


hâla durgun su misali okyanuslarına varmayı bekliyorum
hâlâ annesine muhtaç bir bebek sıcaklığında yakınlığını tekliyorum



//üşenmeden ve bizim için
kötü bir senaryo düşünmeden
son şiir-im değilsin diyerek
haykırıyorum dağlara ve mısralara//