Bütün heybetiyle
kükrüyor tanrı
şimşek üstüne şimşek yağdırıyor
kara toprağa
şeytan bile çekildi
kulaklarını tıkadı

Toz toprak her taraf
karışıyor korkudan
renkleri çiçeklerin
ağlıyor Mikail
gördükçe yok oluşunu
çizdiği resimlerin

Bir köşede durmuş
kızgın İsrafil
işi elinden alındi diye
yetişmiyor Azrail’İn nefesi
ölülere.

Cebrail sinmiş tanrının dibine
ama söyleyemiyor
tanrının dediğini
tanrının kendisine

Bir türlü dinmiyor hiddet
zaman ile mekan
durmadan yanmakta
Cennet Cehennem bir olmuş
dünyanın bu haline bakmakta

Derken birden
çekildi öfke
duruldu ateş
o tanrısal yürekte
şeytan kızgın bir hırsla çıldırmakta
ne diye?bu şeytani tavır
bir baktı ki kalmamış
dört kitaptan geriye
bir satır

Çağırdı şeytanı
Affettim dedi seni
Gördükten sonra
ŞU İNSAN DEDİKLERİMİ...

e2