çoluğunu çocuğunu

ailesini eşini

geleceğini

her şeyini yitirmiş

biri olarak gelsem sana

bana yine de kapını açar mısın?



defterden ak bir yaprak açar gibi

sıfırdan başlasam hayata

yaşıma, başıma kakıp da

saçların ağarıp dökülmüş

dişlerin çürüyüp akmış

ahın gitmiş

vahın kalmış be adam deyip de

koyar mısın beni kapının önüne..?



seni tanıyıncaya kadar boşa geçen

yalnız yaşanmış her safhasını düşünüp

üç günlük ömrün kalmış şurada

bana ne geldin

ömrünü şuana kadar

nerede geçirdiysen

kalan gününü de

orada doldur

niye geldin kapıma

der misin?



bu karanlık mağaradan

güneş ışıklarına çıkınca

kamaşıp görmez olan gözlerimi

göğsüne bastırıp

geçici körlüğüm bitinceye kadar

en azından o kadar olsun

beni kucaklayıp bağrına basarak

yaşları giysilerine bulaşan

ıslanmış gözlerimden öpüp de

kırık, dökük dünyamda

elimden tutup da

hoşgeldin dünyamıza, der misin?

der misin sevgilim?

der misin canımın içi?

der misin canımın sultanı?



yoksa;

çevremdeki tüm insanlar gibi

bir el gibi

acımasızca

kapını yüzüme çarpıp da

dönüp de arkana

gider misin?



23.09.2010

Son şiirlerimden

Suat TUTAK