22
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2794
Okunma

Zeytin ağacının gölgesinde
uzanmışım sere serpe
ben özgür ama ruhum yok
kafam bomboş.
Uzanmışım sere serpe
saklamışım ruhumu
gizemli ve ürkek
zeytin ağacının gölgesine..
Dalları kollarım,
gövdem gövdesi,
yaprakları saçlarım.
Ben özgürüm
ruhupsa kayıp
ben yitik ruhum yitik..
Zeytin ağacının gölgesine
uzanmış görüyorum
güneşi ve denizi
yüzlerce yıldız
yağıyor, yağıyor
kimisi sönmüş kimisi parlak
aynı kalbim gibi
sönmüş ve
cam kırıkları
kalbimi paramparça ..
ufalamış...
yüreğime batan iğneler
ve korkular.
Zeytin ağacının gölgesindeyim
uzanmışım sere serpe
ama kafam boş
ruhumsa parçalanmış.
Ağacım, ağacım
ne olurdu sanki
zeytin dalını uzatabilseydin...
canan demirel