1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1330
Okunma
ÜÇ GÜNLÜKKEN ÖLMEK
çaldığım kapılar
bir bir yüzüme kapandı.
yalnızlığa terkedilmiş
bebek gibiyim.
bağırdım çağırdım,
nefesim tükendi.
bir cami avlusunda,
üç günlük
ölecek gibiyim.
annem vardı, hani!
acılardan doğurmuştu beni.
kanıyla,
canıyla yoğurmuştu beni.
doğurmak kolay da
yaşatmak mı zordu beni?
annem vardı hani;
üçgünlüktüm,
bir cami avlusunda
bırakıyordu beni.
boğazımdan ılık ılık geçen
sütün müydü,
gözyaşın mıydı?
sütün çekilmişti hani
gözyaşınla doyurmuştun beni.
sonra gittin.
ardından bakakaldım.
ağladım.
ağladım...
uyuyakaldım.
henüz üçgünlüktüm;
bir daha uyanmadım!
DUYGUSELİOZAN
KALKAN ANTALYA
29 02 2007
Cevap Yaz