Gülümsemeyi unuttu dudaklarım,

Ve ağlamayı gözlerim.

Haykırıyorum hasretimi esen rüzgara,

Dalgalara sessiz feryatlarımı fısıldıyorum,

Yıldızlara yalnızlığımı ve çaresizliğimi.

Seninle başlayan ömrüm,

Sana ulaşma telaşıyla tükenmekte.

Sessiz ve kıvranarak çekişirken can,

Kızıl yaşlar yüreğimi eritmekte.

Her doğan güne aldırmaz oldu gözlerim.

Ve gizemini yitirdi tüm sevda sözleri.


Ellerim semada ,dua dua sen,

Geceler dakikalarını saate çevirirken,

Doğacak günden ümitsizim.

Gidecek bir yer olmalı diyorum.

Tüm hasretliklein son bulduğu bir yer...

Ama hayatın olduğu bir yer olur mu?

Senin olmadığın bir yer!

Sana tutkun sana muhtaç bu ruh,

Senin benliğinden silinir,kaybolursam,

İdamıma atılan bir imza olacaktır.

Toprak nasıl sararsa ağaç köklerini,

Sar beni öylece.

Anlamını yitirmiş bayat hayatların arasına savurma.

Can ol, damla ol yaşat beni,

Özledim yüreğimin sesine can veren sesi,

Gel artık!

yorgun düştü yüreğim beklemekten.




remzihan