Yüzüme bir hilal düştü geceden
Ve yaşamın bilmeceleri
Ne uyuduğum damlar ses verdi
Ne de yitirdiğim geceler
Diktatör bir haykırış
Ezdi geçti kayan yıldızı
Karanlıklar inceldi
Umuda haykıran yürekler gibi.

Bedenim sancılı,
Yüzüme vuruyor özgürlüğün gölgesi
İnandığım doğrular küskün
Yalanlar bir adım önde koşuyor
Kan damlıyor
Yüreğe dilden
Anlatacak çok şey var
Namlulara sürülmüş kelimeler
Ve yüzü olmayan ölüm
Ödül bir madalya
Eğer başarabilirsek
Ağlamaları durdurmaya.

Sorma suçlu kim diye
Emeğin terini hiç sorma
Hükmü varmı direnişin
Aşığın kara bir bulutsa eğer
Yağmalandıysa yağmurların
Bozguna uğramış öfkelerle
Ne suçu var sığınakların
Soruyorum hayata
Ne suçu var
çiçeği bile vatan gibi sevenin
Sen üzülme yetimim
Bırak tarih yazsın
Şahlanan Yurdumun manzaralarını.

Ölü sevinçler
Savunmasız çocuklar gibi
Zafersiz çığlıkların şerefine kalkıyor
Şiddete ortak eller
Göz yaşlarını paylaşıyor bebeler
Küf kokuyor toprak
Yüreğimi görmüyor kimse
Duyulmuyor haykırışlarım
Ağıtların sesinden
Vurulup düşüyor sabahlar
Güneşi görmeden
Darağacına asılı binlerce yıldız
Son kez bakıyor gökyüzüne
Ve ben…
Süngülenmiş tüm sevgiler için
Insanlık hakkımı kullanıp
Cellatı olmak istiyorum
Tetiği çeken ellerin.

Zeynep Nilgün Gökçeöz