hayrettin taylan


sevinin serin sularında yıkandı ömrüm
tutunmaya tutunmak ermişi gibi eridim yoluna
yakan zamanı yaşadım sensiz her süreğende
isterik bir hazın ininde içime sözlendin
düş güllerinin kızıllarında onulmaz oldun
kangren gibi kestin günahsız demlerimi

izlerini özlerine gösterme meyillerine geldim
umulmadık anların yanışında ekmek oldum
kızartıldım aşka
yaşatıldım güzellere
ünlemlerin ününde önsözsüz yaşamlar yazdım kitap kitap
virgüllerin teğetine verdim dünyamızı
noktasız, nemsiz, menfisiz sevdalar ektim yüreğine
buluşmanın sayfalarını açınca yeşereceksin sevgimde
paylaşımların payına işlenecek çözümsüzlüğün
dayanılmaz bir mazinin gölgesinde susacak aşk
ılıman bir kavuşma ,mevsimini sunar
yağmurun ağladığı gelgitlerde
içimize akar yakarışlar
içimize siner bekleyişler
içimize yapışır aşk ve aşk

ağırlar bizi kendi künhümüz
kederine kök olan gelecek akar
güneş yamalarız yalnız kaldığım gecelere
ömrün cebinden düşer gidişler
ucuza alınır acılar
biter can kırıkları
yılanına sarılır yalanlar
beni dinler ben
susar aşk ve uslanmaz halim
imize bir sürece açılır helalim
kavuşmayı sağarız süt ile umut vahasında
gözlerin serabı, sözlerin leylayı uyandırır
ve ben mecnun da hızlı koşarım ömrüne

kaim bir aşkın penceresinden doğar aşk
gözleriz yan yana yaşadıklarımızın ışığını
sunarız kalakalışları mutluluğa

yürek alıntılarımızın son sözünde susar sevi
bizi özümüze taşır sevda yeli
ağlar gözyaşları
ağlar yağmur
ağlar şair
ağlar giden
yıkanır yürek aşka
araşır vuslat sevdaya
susar aşk ve ömür
taşır beni sana gönül destanım