zaman pürtelaş kum saatinde
istiridyedeki incide hayat
deniz çarşafını serer
gülümser mavi
sere serpe uzanır
dalgaların fettan kolları sarar rıhtımda


enginlere uzanır ay
kamaşır gözlerimiz
masa kenarında iki dilber
Tanrının boş saatlerinde yarattığı
birisi kemanın tellerinde gezinir
diğeri bacaklarının arasına kamp kurdurmuş çello yu
romantizm diz boyu

hafif bir meltem okşar yüzümü
nağmelerden dökülür
Beethoven-Für Elise-
tınısı okşar kulağımı
gözlerimi kaparım
bırakırım hayatı maviliklere

çobanyıldızı göz kırpar
yönünüzü buldunuz der gibi
göğsündeki çimlere yaslarım başımı
yeşeririm
dudağımda hissederim tuzunu
kendimden geçerim

umudu sektiririz taşlarla
sıçrar üzerimize
dalgalar taşır seni
titrer kirpiklerim
titrer dizlerim
bedenim…

ben hep bu yazı
bir de seni bekledim…


saba35