Haydi, gel, gel artık.
Bir hayal dünya yarattım kendime,
Sen bana gelip eş olmuşsun.
Üşüyen yalnızlığıma güneş olmuşsun.

Haydi, gel, gel artık.
İçimde adı hasret olan dağ devrilsin.
Gel de bahara erilsin.
Haydi, gel.

Balkonda kahve içelim senle.
Sen falıma bak ben gözlerine.
Sineme sinmiş kokunu yenile.
Adı sen olan sensizlik bitsin.
Senle bakalım kırlangıç yuvalarına.
Nasıl yem taşıyorlar yavrularına.

Haydi, gel, gel artık.
Her gece tanlara selam duran
Göz kapaklarım kapansın.
Uykuya hasret bedenim,
Senle uykuya dalsın.
Hasretten suskun kalemim,
Haydi, gel, gel artık
Şenlensin evim.

Niye bu meydan okumak yıllara?
Aynalar geleceğimi okuyor bana.
Yollara diktiğim gülleri tutarak gel!
İçinden nefreti atarak gel!
Haydi, gel, gel artık

Adı ömür olan değirmen,
Dönüyor durmadan.
Haydi, bir koşuver gel yormadan,
Haydi, gel geç kalma,
Her gün gözyaşlarımla adını yazarım,
Geç kalırsan eğer,
Sen gelmeden dolacak,
O kazılan mezarım.

7 Temmuz 2010 Antakya

ŞİİRİME SES OLAN SAYIN HAYRUNİSA ŞENER SİYAHGECEM’E TEŞEKKÜR EDERİM KATTIĞI DEĞERDEN DOLAYI.