yıkık virane gözyaşları var bugün nedensiz
ve bilinmezliğin kın’ından sevda kılıcı çıkıyor
yakıyor,yaralıyor eski yaraları,
incitmeden,sessizce kavuruyor aynı güneş
aynı seferi yalnızlık;
nereye ait olduğumu bilmeden çıkmışım yollara
kaldırım taşlarına kardeş düşüyor dizelerim
ben yazdıkça düşüyor aynı yalnızlığım yollara
yazmasam diyorum ha!
hani vaat edilen harikalar diyarı bize uğrayacaktı
aynı diyar mı aynı sevda da bulacaktı bizi
aynı köhne,barakasız biçare sevda güvercini
bizi mi yuva edinecekti,
ne kadim bir yalnızlık mış;
sen gitsen de o arkanda terk etmeyen tek eş inmiş...
suya hasret toprak ağlıyor ey sevgili !
kızıllığında güneş susuyor sen sustukça
gelmen ki yüreğimin raylarında!
vagonlar volta atıyor kendi yalnızlığında
gelsen bitecek bunca yazı!
geldin kırık rayların ardından
ne kadim bir yalnızlık mış,
sen gelsen de,
gözlerim gözlerine hapsoluyor kendi yalnızlığında

ENGİN KAYGISIZ