1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2292
Okunma
kan garip kalmış suskundur toprağa
her konuştuğum dökülüyor toprağa
umutlarım birer kayık tutundum ona
ilmiği ölüme bağlı kayığın sonu cefa
farzet ki susuyoruz denizler boyu
acıların yosunlaşmış sonu hep korku
güneş görememiş denizlerin sonu
umuta parlayan güneş gibi kupkuru
acımasızlıklar ormanın da tekim
vahşi hayvanlara batan bir dikenim
yüreğimin içinde güneşler beslerim
umutsuz olanları yüreğime ekerim
yeşeriyoruz ölüme aldırmayarak
kuştan umutlarımı havaya salarak
güneşi o kanatlarından tutarak
gel diyorum gel umutsuzluk yasak
5.0
100% (1)
Cevap Yaz