"Ellerimden başladım ölmeye"

Ellerin soğuktur, ellerin soğuk
Çekip gitsen bile bu aşk biter mi?
Yüzüne bakınca sesin hep boğuk
Ayrılık ölümden daha beter mi?

Kış gelir, kar yağar, çiçekler küser
Camda sevdamızın gülü soluyor
İnceden inceye bir rüzgar eser
Çiçekler soldukça hüzün doluyor

"Fermanı durulmuş gözyaşmın,
Artık şiir ağlıyorum"

Dökülen yağmurlar toprak kokusu
Bütün güzellikler senin için var
Aşkın en onulmaz derin dokusu
Kaşının altında sessizce yatar

Gözlerin gözüme acep değer mi,
Sana cennetten bir gül alıp gelsem?
Dudakların usulca aşığım der mi,
Akan gözyaşını elimle silsem?

Ne zaman gözlerin aklıma düşse
Yanağımdan akar bitmez bir yağmur
Başını kaldırıp bir kez gülümse,
Ağlayan bir bulut karşında durur

"Gül desenli hayallerle ciltlediğim,
Bir kitap değilmiş hayat denilen..."

Yüreğim kararır sonbahar gibi
Kalbime örtülsün aşkın örtüsü
Bu soğuk bedenin sensin sahibi
İçin için çalar sevda türküsü

Takvimler değişir giden yol uzun
kederli bu hayat gün gelir biter
Hüzün var, acı var sen ise yoksun
Yokluğunda soğuk bir kefen yeter

Ayrılır mı dersin et ile tırnak
Çözülmüyor sevda kördüğüm olmuş
Nice yıllar geçmiş saçlarımda ak
Gönül kurtuluşu ölümde bulmuş

"İki sustuğumdan biri sen,
Kimim kimsemsin sen..."

Soğuğa çalıyor her gece hava
Gözlerim umuttan bir dem alıyor
Hiç kavuşmasak da bitmez bu dava
Sen yoksun bir yanım eksik kalıyor

Göklerden bu yana bir rüzgar eser
Bulutlar kaybolur üşür, korkarım
Yağmurların sesi sesleri keser
Bense penceremden yola bakarım

"Terfi ettim insanlıktan,
Islık çalan bir yağmurum artık..."

Bülbül feryadından ölüme değse,
Yüzünü çevirip gül, hiç bakar mı?
Aşka susuzluğum boynumu eğse,
Nehirler şahlanıp tersten akar mı?

Erol KONUR