6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1500
Okunma
kör kuşlar
kalbime artık
konmazlar
dalgalanır bir müddet daha
ruhum sırların
surlarında
orada uyuyanlar ki
sağlardan daha endişeli
ne de maviymiş meğer
mor sümbülün sürmesi
bilirim en çok beni yakar
bahçesinde mahzun durması
her işi sözlerinden
şifreli Yâr
esrarının renginden
toprakta gezinen
fanilere de ver
vicdan atımın terkisinde
tükenmedi tahammülüm
tutulduğunda gözyaşlarım
sin’i tende görürüm
göklerden yere
yağan çamurlarla
ıslanmış bir halı
bilmem ki onu nere
sermeli
üstelik fazlasıyla
yoldayım şimdi
vakt erişti
aşağı inmem gerek
yine de geçemem ki
köhnemiş bir evin
odalarından
yüreğim böylesine
kan revan içindeyken
bir dolunay ki kocaman
gecelerimin ufkunda
henüz batmadan
unutuşumun tek temsilcisi
tatlı ve mütebessim
bana gelmedi
5.0
100% (1)