Eşi benzeri bulunmayan,
Sevgi seli akıyordu damarlarımdan…
İçin de huzur, mutlulukların en güzeli…
Bakışlarımı alamıyordum gözlerinden
Ruhum eriyordu adeta ruhunun içinde…
Kenetlenmişti ellerim avuçlarında
Sıcaklığın doluyordu bedenime
Ilık bir rüzgar okşuyordu saçlarımı
Aşkının o muhteşem sarhoşluğuna bırakmıştım kendimi….
Ansızın çekiverdi bir el yakaladı kolumdan
Kaydı boşluğa parmak uçlarım…
Ayrılığın yangını vurdu yüreğimi
Başım arkamda takılı kaldı gözlerim…
Buruk uyandım sabahın ayazına
Aklım kaldı içimi titreten gecenin düşünde
Günlerce unutamadın içimdeki yangını
Hüzün şarkıları doldu dört yanıma
Bitirmişsin meğer sen kendini içimde…
Ey yar!
Düşümde gördüm ben bu ayrılığı
Ellerinin, ellerimden kayışını
Daha ne diye aklarsın kendini
Yazdın kederi sözlerinle kaderime
Zincire vuruldu boynum yalanına…
Ne desem boş! Umutsuzluk kuşanmış belime
Ayrılığı yazar oldu kalemim
Ayrılığı söyler şarkılar, şiirler
Bitmez dediğin büyük sevdanın
Buruk tadı kaldı dudaklarımda…