İnsanlığı yok mu ettik?
Dilim sustu, sözlerimde bitti.
Sayfalar arasında bir haber
Beni nasılda kahretti.

Dört çocukla bir anne
Aç ve susuzdular evde
Eli boş döndü baba
Sordu ne var yemekte?

Çocuklara bakarak boğazı düğümlendi
Yutkundu kadıncağız yemeğimiz yok dedi.
Ezildi adam mahcup oldu o an,
Taktı ipi boynuna kaderine yenildi.

Resulullah demiş ya, komşu aç iken
Bizden değil tok yatan.
Rahatça yaşayanlar, düşünüyor kendini
Gittikçe azalıyor yoksula el uzatan.

Aç sefil çaresiz nasıl geçer zamanı?
Mutluluğu yaşasın hiç değilse iftarla
Korumasız çocuklar umutsuzluk içinde
Sok elini cebine yoksulları hatırla.

Kime sığınacak dört çocukla bir anne?
Direnemedi, baba öldü kurtuldu.
Şimdi onlar ne olacak?
Son umutta yok oldu.

Yaradanın aşkına şefkat eli uzansın
Yüzleri gülüp, belki mutlu olacak.
Kötülükler eline düşerlerse biçare
Acılarla yoğrulup yüreği kin dolacak.

Suskunyolcu
19.08.2010