Siz ve arsız ruhlarınız!
Bilmezdiniz
içimdeki kör döğüşünü
sadece yargılar
mahkum ederdiniz
acımadan kendime.
Bencildiniz!
bir o kadar arsızlığınızla müsemma

Önce düş’ üm olurdunuz
sonrasında kendime dönüşüm
Nasıl kıydınız bilmiyorum
çocuk yanıma!
Erken büyüdüm sayenizde...
Büyüdükçe uyuştu ruh
sustu yürek...

Gözlerde hayallerden kalma
eski can kırıkları
Açsam
kanar, görmez.
Kapatsam
dayanılmaz acısını duyarım
kendime düşmenin.

Kayıplardayım
en derine kurduğum dehlizlerin
sessizliğiyle...
Her adımda bir kadın karşılar
acıyan ve ürperten bakışlarla
Ahh kadınlarım!
Sizi de mahkum ettim
ayıplı gözlerden sonsuzluğa...

O ayıplı gözler ki
her köşe başında pusuda
hepsi karanlık ruhlarının sığlığıyla âmâ
Bataklığa benzer yürekleri
adım atsam çekecek içine
Alacaklar inançlarımı ellerimden

Ahh inançlarım!
Şuncacık ömrümüm can yangınlarında
elinden tutar kadınlarımın
Akıtır zehrini ruhumun
bir çocuk gülüşüyle...

Siz ve arsız ruhlarınız!
Acınasıydı yürekleriniz
bencildiniz üstelik
Oysa inatla uzatırdı
takatsiz ellerini ruhuma eş çocuk
Görmezdiniz!
Şimdi o da sizin kadar arsız

m. arık