ÇOCUKLUĞUMDA TEK BİR ARZUM VAR İDİ ASKER OLMAK
BU HEMEN HEMEN HER ÇOCUĞUN
HER ERKEĞİN ARZULADIĞI TEK ŞEYDİ
ZAMANLA GELİŞİP DÜYÜDÜM
ASKERLİK ÇAĞIM GELMİŞTİ
AMA DÜŞÜNCELERİM DEĞİŞMİŞTİ
ASKERLİK ESKİSİ GİBİ CAZİP GELMİYORDU BANA
ÇÜNKÜ BİR KIZI SEVİYORDUM
ONU KAYBETMEK İSTEMİYORDUM
EN ÖNEMLİSİ ÖLMEKTEN VEYA
SAKAT KALMAKTAN KORKUYORDUM
HABERLERDE VE BASINDA HER GÜN
ASKERLERİMİZİN ŞEHİT OLUP YARALANDIĞINI BİLDİRİLİYORDU
BU BENİ ÇOK ÜZÜYORDU TABİİKİ BİRAZDA KORKUTUYORDU
HAYAT BENİM HAYATIMDI
HAYATIMA YALNIZ VE YALNIZ BEN YÖN VERE BİLİRDİM
ASKER OLMAK BENİM KARAKTERİM DEĞİLDİ
BU YÜZDEN FİRARİ OLDUM ASKERE GİTMEDİM
DERKEN KARDEŞİM ASKER OLDU
ÇAKI GİBİ BİR ASKER OLMUŞTU KARDEŞİM
TEZKERESİNE BİR KAÇ HAFTA KALA
ONDAN BİR MEKTUP ALDIM
SANKİ ŞEHİT OLACAĞINI ANLAMIŞÇASINA
BANA NEDEN ASKER OLDUĞUNU YAZIYORDU
VATAN VE BAYRAK HALKIMIZ İÇİN NE İDİ
BİZE NE VERİYORDU NE ANLATIYORDU
NEDEN SAVAŞTIK ULUSLARLA
DEYİP MEKTUBUNA SON VERMİŞTİ
ERTESİ GÜNÜ KARDEŞİMİN
ŞEHİT HABERİ GELDİ
ONU KARA TOPRAĞA VERİRKEN
YÜZÜNÜ SON BİR KEZ GÖRDÜM
O ANDA ONUNLA YAŞADIĞIM
HER AN GÖZÜMÜN ÖNÜNE GELDİ
LANET OKUDUM KENDİME
KARDEŞİMİN YERİNDE BEN OLMALIYDIM BEN