Anksiyete’nin yerini Paranoya’ya devretmesine inat,
Ahlak masasına yatırılmış saatler yaşadık ya yağmurun altında,
Sırf bu yüzden yağmurlu bir günde ölebilirim.
Aramızdaki tüm sınırlara inat,
Sınırsızca sevdik ya birbirimizi,
Sırf bu yüzden yaşamamı seninle sınırlayabilirim.
Önündeki engellere inat,
Ket vurup engellerine, tuttun ya ellerimi,
Sırf bu yüzden senin dışında herkese duvar örebilirim.
Koşulların bedenlerimizi ayrı düşürmesine inat,
Her an yaşıyoruz ya birbirimizi,
Sırf bu yüzden nefes alıp, ölüme direnebilirim.
Hiçbir zaman yıldızları sarmaş dolaş uğurlayamayıp,
Gün ışığına birlikte merhaba diyemeyeceğimizi bilmemize inat,
Her geceye adınla veda edip, her güne adınla merhaba diyorum ya,
Sırf bu yüzden, “iyi çocuk” dışındaki tüm kelimeleri silebilirim belleğimden.
Tutsaklığa inat,
Özgür bıraktın ya kalbini benim için,
Özgürce geldin ya kollarıma,
Sırf bu yüzden özgürlük kadar çok sevebilirim seni.

Duygu Oruç
7 Ağustos ‘10
Alanya