ADEM’DEN MİRASTIR AŞK/1

Cennet elmasından bir lokma alıp
Uçsuz bucaksız bir hayâle dalıp

Gözler açılınca, bitince rüya
Sonsuzluk yolunda kalınca yaya

Dünya denen handa ceza çekerek
Gözlere ebedi, tohum ekerek

Ademin kalbinden vurulması,aşk
Havva’nın Adem’e sarılması, aşk

Adem’in dünyaya mirasıdır aşk
Dünyanın evrene kirasıdır aşk

Küçücük yaşlarda kalıp kuyuda
Tüm dünya habersiz derin uykuda

Çünkü kardeşleri kıskanır onu
Mısır’a sultanlık masalın sonu

Herkes nur yüzüne hayranca bakar
Züleyha’nın aşkı, kalpleri yakar

Sabır sabır deyip yıllarca bekler
Yusuf’un gözünü gönlüne ekler

Gün gelir Züleyha kavuşur aşka
Yusuf için artık dünya bir başka

Böyle senelerce beklemektir aşk
Gönlüne dertleri eklemektir aşk

Züleyha’nın gözüne yaş olmaktır aşk
Yusuf’un bağrına taş olmaktır aşk

Mübarek anadan dünyaya gelip
Kederi, elemi yaşayıp bilp

Bu kutlu yollarda engel bilmeden
Aşkını dağıtmak henüz ölmeden

Gerilmeyi, göze alır çarmıha
Sevmek tek amaçtır değmez günaha

İsa’nın göklere çıkmasıdır aşk
Gönlünü sevdaya yakmasıdır aşk

Bütün millet dedi ona avare
Derdi aşktır onun istemez çare

Bir gece yarısı yıldız kayerken
Yaşanan acıyı takvim sayarken

Dağlara düşerek aradı suyu
Şirin yüreğinde derin bir kuyu

Yaşanan her anda aşka ağlayan
Yorgun kalbini kırk yerden dağlayan

Ferhat’ın, dağları delmesidir aşk
Şirinin hasretten ölmesdir aşk

Dünyada kavuşmak nasip olmamış
Diktikleri ağaç asla solmamış

Acılar, hüzünler onun peşinde
İnsanlar habersiz kendi işinde

Leyla taşlanarak yumunca gözü
Mecnun’un kalmadı dünyaya sözü

Kayıp bir şehirde çölde bir mezar
Mecnun’un sevdası bu taşta yazar

Kayıp çöl Mecnun’un mekanı olur
Yaşlanır burada huzuru bulur

Mecnun gibi çölde yaşlanmaktır aşk
Leyla’yla aşk için taşlanmaktır aşk

Yaşı küçük ama yüreği büyük
Sevdası İstanbul omzunda bu yük

Hadis der; alacak Türk bu ocağı
Fatih el kaldırıp, aldı sancağı

Ya bismillâl dedi başladı savaş
Yiğitler istemez ne su ne de aş

İstanbul’u alıp, huzuru buldu
Tüm Türk aleminin gözleri doldu

Fatih’İn sevdası İstanbul oldu
Tarih kitapları Fatih’i buldu

Türkler İstanbul’un yalnız talibi
Aşk dediğin Fatih sevdası gibi;

Gözünü kırpmadan ölebilmektir
Ölürken dahi hep gülebilmektir

Çünkü her aşk birgün ölümle biter
Ayrılık kuşları gün gelir öter

Büyük yangınları söndürmektir aşk
Nehirleri tersine döndürmektir aşk

Solmuş br çiceği sulamaktır aşk
Gözlerini kana bulamaktır aşk

Koşarak sonunda yorulmaktır aşk
Azrail’e birgün sorulmaktır aşk

Gözünü bir göze ulamaktır aşk
Günahı boynuna dolamaktır aşk

Göklerden damlayan yağmurun adı
En çok istediğin yemeğin tadı

Yalnız kaldığında geçmeyen zaman
Yare kavuştuğun akıp giden an

Mekan gözetmeden yaşamaktır aşk
Sevdanın yükünü taşımaktır aşk

Bir kuş gibi gökte süzülmektir aşk
Ayrı kaldığın an üzülmektir aşk

Başladığın an deliliktir aşk
Yanınca alevde veliliktir aşk

Gözlerin anlamlı bakışıdır aşk
Gözlerin yüreği yakışıdır aşk

Yaşayan aşıklar ayrı kalamaz
Bazı aşklar vardır anlatılamaz

Çünkü;

Ölümsüz aşkların, tarifi çoktur
Yaşadığın aşktan başka aşk yoktur

Erol KONUR