Öyle bir Beyoğlu Sevgisi
Yaşar ki içimde,
Kaybetsem bile her şeyimi
Mutlaka bulurum kendimi,
İstiklal Caddesi’nde.

Yaşanmamış sevgilerle,
Kaybolmuş aşklar
Sarıp sarmalar beni.
İpini kopartmıştır anılar,
Üzerimden geçerler,
Silindir misali.

Fırtınaya tutulmuş sandalım artık;
Yalpalarım sağa sola.
Gençlik sevgili Çilli Kızdan
Bir buse koparabilmek için
Gezinip dururuz
Arka loş sokaklarda.
Bazen de
Ahiret Duaları okurum,
Yeşilçam’ın başucunda.

Asılırım
Tünel Tramvayı’nın arkasına,
Ayaklarım yerden kesilir.
Az sonra da
İnmek zorunda kalırım,
Pala Şair’i görünce karşımda.


Alaycı bakışlarıyla güler bana
İnci Pastahanesi.
Bir dilim pasta uğruna,
Az mı sevip koklamıştım
Rum Kızanı burada,
Yalan değil ya.

Çiçek Pasajı’ndan
Kaybolmuş yaşamların
Kokusu yayılır kaldırımlara.
Alkol, çekip gitmiştir,
Sarhoşluk, bakakalır
Çaresizdir.

Merak etmişimdir,
Franguli Mücevheratçı dükkanını.
O da tanımıştır artık,
Acımasız zamanın asık suratını.
Unutulmuşluğun girdabında
Yudumlamaktadır
Kaldırım tozlarını.

Yığılıp kalırım
Galatasaray Lisesi’nin önünde.
Bir sıcaklık hissederim,
Hayat kadınının ellerinde.
Susmadı bu yürek,
Bendeyken bitmedi bu sevda.
Duygularım;
Hala,
Derin-derin
Mezarımı kazmaktadırlar
Beyoğlu’nda…