Uzanırsın yatağa,

Başlarsın rüyaya.

Bir selam bile vermezsin,

Gecenin ikisinin siyahına.

Dertler yok, kabuslardan uyanmak yok,

Sen tanımazsın, gecenin körünü...

Gül bahçesi kaçkınısın sen.

Son moda dünyanda,

Göremezsin mezarlıktan fırlama,

Kanalizasyonel hayatları tanımazsın...

Parasızlığı bilmezsin sen.

Senin çalışma, yatma, kalkma odaların var.

Oysa bu dünyada,

Bir odada on kişi var.

Senin katların, yatların var,

Oysa kafasını koyacağı yastığı olmayanlar var.

Bilmezsin sen tabi:

Gecenin ikisini.

Ne derdin var, ne borcun harcın,

Senin bol paran var.

Uykusuzluk nedir bilmezsin,

Ne derdin uğruna,

Ne de sevdiğin uğruna,

Günlerce uykusuz kalmazsın.

Tasan olmamış senin,

Sevgilerin yalanmış.

Sen nerden bilesin gecenin ikisini.

Bilmezsin melemenin tadını,

Kuru ekmekle, soğanı

Sen simitle bile saraylarında tanıştın.

Ama bilirim sen daha çayın demini bilmezsin,

Nerden bilesin,

Poşetlenmiş hayatında,

Sen devam et form tutmaya.

Sen tanışma asla gecenin ikisi ile...

BN CN

08/02/2010